ရင်းမြစ်

ပြင်ဆင်ရန်

ပေါက်ကွဲ (paukkwai:)

  • compoundf verb
  • ပေါက်
  • ပေါက်(v)+ကွဲ(v)
  • current
  1. ပွင့်ထွက်သည်။ မထိန်းချုပ်နိုင်တော့သဖြင့် ခံစားမှုတစ်ခုခုပွင့်ထွက်သည်။
    လူဟူသည် ဝမ်းနည်းလွန်းလျှင်လည်း ပေါက်ကွဲတတ်သည်။ ဝမ်းသာလွန်းလျှင်လည်း ပေါက်ကွဲတတ်သည်။ သဇင်မြိုင်။ ၁၀၃။

အရေအတွက်

ပြင်ဆင်ရန်

ကြောင်းတူသံကွဲများ

ပြင်ဆင်ရန်

ဆန့်ကျင်ဘက်စကားလုံးများ

ပြင်ဆင်ရန်

ဆက်စပ်အသုံးများ

ပြင်ဆင်ရန်

ဘာသာပြန်

ပြင်ဆင်ရန်

အင်္ဂလိပ်

ပြင်ဆင်ရန်
  • burst; explode.