ရင်းမြစ်

ပြင်ဆင်ရန်

ရင့်ရူ (rang.ru)

  • causative verb
  • ရင့်
  • ရင့်(v)+ရူတ(v)>ရူ(v)
  • fomal and literary
  1. သာယာသော အသံနှင့် မြည်သည်။ ရွတ်ဆိုသည်။
    တောင်ဟုန်ခတ်ဖြိုး၊ ရင့်ရူကြိုးလျက်။ ခင်ထွေး*၃၁။

အရေအတွက်

ပြင်ဆင်ရန်

ကြောင်းတူသံကွဲများ

ပြင်ဆင်ရန်
  • ရင့်ကျူး,ရင့်ညောင်း,ရင့်ရော်,(all verbs)

ဆန့်ကျင်ဘက်စကားလုံးများ

ပြင်ဆင်ရန်

ဆက်စပ်အသုံးများ

ပြင်ဆင်ရန်

ဘာသာပြန်

ပြင်ဆင်ရန်

အင်္ဂလိပ်

ပြင်ဆင်ရန်
  • proclaim; (of birds) utter a melodious note.

မြန်မာစာလုံးပေါင်းသတ်ပုံကျမ်း (မြန်မာစာအဖွဲ့၊ ၂၀၀၃ ခုနှစ်) ရှိ “ရင့်ရူ”။ dmnl.moe.edu.mm တွင် ရှာဖွေနိုင်ပါသည်။